Metody czynne

W przedszkolu przeważają metody czynne, oparte na działalności dziecka. Służą one rozbudzaniu jego zaciekawienia i zainteresowania, uruchomieniu spontanicznej i swobodnej aktywności wychowanka.

Do metod czynnych, z których korzystamy w pracy należą:

Metoda samodzielnych doświadczeń - stwarzanie dzieciom optymalnych warunków do spontanicznej zabawy i innych działań, swobodnego wypowiadania się,
poszukiwania, przeżywania poprzez bezpośredni kontakt z otoczeniem przyrodniczym, społecznym, technicznym, kulturowym. Nauczyciel pełni rolę czynnego obserwatora, pomocnika oraz doradcy.

Metoda kierowania własną aktywnością dziecka - inspirowanie działalności dziecka sugestią, zachętą, budzeniem zainteresowania (zabawy tematyczne, konstrukcyjne, dydaktyczne, badawcze).

Metoda zadań stawianych do wykonania - pobudzanie aktywności dziecka w kierunku z góry przewidzianym przez nauczyciela. Zadania skłaniają dzieci do podejmowania działań, dzięki którym zdobywają nowe umiejętności i wiedzę, rozwijają myślenie. Metoda ta ma zastosowanie także wtedy, gdy jasno sformułowany cel wymaga wykonania kolejnych czynności, zastosowania określonych materiałów i narzędzi.

Metoda ćwiczeń utrwalających usprawnianie i utrwalanie zdobytych wcześniej doświadczeń i umiejętności.

Metodom czynnym zazwyczaj towarzyszą metody percepcyjne i słowne.

Metody percepcyjne obejmują: obserwację, pokaz, osobisty przykład. Dotyczą także percepcji dzieł sztuki.

Metody słowne rozwijają procesy poznawcze i poszerzają zasób wiadomości dzieci. Służą także przekazywaniu wartości literatury pięknej.

W organizowaniu sytuacji edukacyjnych nauczyciel nie ogranicza się do
wyboru jednej metody.

Równie istotne są:
Metody aktywizujące - kształtowanie postawy twórczej, integracja i komunikacja,
budowanie poczucia własnej wartości.
Metody odtwórcze zabawowo-naśladowcze, zadaniowe, sytuacyjne.